Overweging Pinksteren 2023
In de eerste lezing hoorden we het ronduit fantastische verhaal over hoe de heilige Geest de leerlingen bezielde. Een bruisende wind waaide door het huis waarin ze zich bevonden, een wind die even krachtig was als de levensadem van God bij zijn schepping. Vurige tongen zetten zich neer op ieder van hen.
Een krachtig vuur dat niet vernietigde, maar het verlamde hart van de leerlingen in vuur en vlam bezielde, zodat ze zich niet langer als angsthazen opsloten, maar naar buiten stormden en onbevreesd vertelden over Jezus, en over zijn Vader in de hemel die geen God is van oordeel en straf, maar van liefde en vrede.
En vanwaar de mensen die op het gedruis waren afgekomen ook kwamen, ze hoorden de leerlingen spreken in hun eigen taal. Geen taal van grote woorden en dwingende eisen, maar een taal van liefde, van vrede, van vreugde, van respect. Een taal die voor iedereen verstaanbaar was. Want Jezus’ Geest werkte in de leerlingen, en deed hen de weg vinden naar God. Een weg die langs alle rassen en standen en volkeren liep, want God is de schepper van alle mensen.
Zo werkte de heilige Geest in de leerlingen, en zo werkt Hij ook in ons. Hij is bij ons doopsel niet met veel gedruis, maar in liefdevolle stilte bij ons binnengekomen.
En ook al ondervinden we dat niet altijd, Hij tracht ons met Jezus te verbinden, zodat we de weg vinden naar God en naar elkaar. Hij geeft ons gaven en talenten om te dienen en op te bouwen. Hij geeft ons woorden om vredevol te spreken en moed om te getuigen. Hij inspireert ons om lief te hebben en vrede te brengen in een wereld die vaak verdeeld is. En Hij zet ons aan om te vergeven, want liefhebben is onmogelijk als we niet kunnen vergeven. ‘Als gij iemand zijn zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven, maar als gij ze niet vergeeft, dan zijn ze niet vergeven’ zegt Jezus. Want als je niet vergeeft, wordt wrok sterker dan vergeving en haat sterker dan liefde. Dan wordt een liefdevol en zalig leven onmogelijk. Zoeken naar liefde en vrede: dat is de opdracht die de Geest ons geeft. Allen zijn we gedoopt, dus streven we allen naar een vervulling van het Koninkrijk van God. Dat heerlijke Koninkrijk van liefde, vrede en vreugde.
Dat dit niet altijd gemakkelijk is, weten we. Soms leven we alsof we de kracht van de Geest niet hebben ontvangen. We laten ons dan meeslepen door onze eigen plannen, we raken verstrikt in de zorgen en uitdagingen van het leven en hebben geen aandacht voor een goddelijke Helper die ons altijd bijstaat. En wellicht kunnen we niet altijd geloven dat die Geest ook in onze medemensen werkt, want zij zijn soms zo anders dan wij, en ze doen en denken ook anders dan wij.
Tijdens de voorbespreking voor deze viering, hebben wij stilgestaan bij hoe wij de Geest ervaren. Dat heb ik eigenlijk al een beetje uitgelegd in wat ik zojuist heb gezegd. Maar we hebben ook gekeken naar het tegenovergestelde van de geest. We kwamen op diverse voorbeelden waarbij het niet altijd prettig is hoe anderen naar ons of op ons reageren. Bijvoorbeeld dat je op het perron staat te wachten op jouw trein en iemand vanuit het niets een middelvinger naar je opsteekt vanuit de trein die langsrijdt. Maar er kunnen ook mooie dingen zijn zoals een meneer die volledig onder de tattoos zit wat heel afstotend is, eigenlijk een man is met een klein hartje. Geven wij onze grenzen aan als er een beroep op ons wordt gedaan door familieleden? Durven wij nee te zeggen als het ons teveel wordt? Ook dat is een werking van de heilige Geest om daar mee om te gaan.
Zusters en broeders, Pinksteren is geen feest dat maar één dag duurt, maar een feest dat nooit voorbijgaat, want iedere dag blijft de heilige Geest werkzaam in ons en in de wereld. Wat zou het goed zijn als dat geloof in ons zou groeien: het geloof dat we er nooit alleen voor staan, dat we altijd op de hulp en de inspiratie van de heilige Geest kunnen rekenen, zodat we ons echt inzetten om elkaar lief te hebben, om elkaar te dienen, om er te zijn voor God en voor elkaar.
Amen.
Els Geelen