Ezechiel 34:11-12,15-17
Mat 25:34-40
“Heb ik het goed gedaan?” Een vraag die veel mensen zich op het eind van hun leven stellen. “Heb ik wel de goede keuzes gemaakt?” Een moeilijke vraag.
Je maakt immers keuzes op basis van wat je op dat moment weet. “Met de kennis van nu zou ik het heel anders gedaan hebben” zeggen mensen dan, maar die kennis heb je nog niet op dat moment.
Jezus helpt mensen om keuzes te maken. Vaak door gewoon voor te leven hoe mensen met elkaar om moeten gaan: elkaar zo nabij als God te zijn.
De profeet Ezechiel vertelt heel duidelijk wat dat betekent. Jezus is zo nabij als God, die het vermiste schaap gaat zoeken, het schaap dat verdwaalt terugbrengt, gewonde schapen verbindt en zieke schapen verzorgt en álle schapen voorziet van rustige grazige weiden om sterk te blijven of aan te sterken. Iedereen hoort erbij, niemand wordt uitgesloten, niemand wordt het zwarte schaap van de familie.
In de lezing van vandaag kiest Jezus voor een heel andere manier om mensen aan het denken te zetten. Hij laat ze een gedachtenexperiment doen, hij laat mensen zich voor even verplaatsen naar een tijd nog verder dan het einde van hun eigen leven, naar het einde van de wereld. Hij laat ons zien wat dan écht van waarde is. Hij geeft als het ware een beetje kennis van later om beslissingen nu beter te kunnen maken. Uitgangspunt is dat mensen elkaar zo nabij als God zijn. Met elkaar omgaan zoals God met mensen omgaat. Jezus maakt dat heel concreet in zes handelingen die later de werken van barmhartigheid zijn gaan heten. De hongerige voeden, de dorstige laven, de naakte kleden, de vreemdeling herbergen, de zieke verzorgen, de gevangene bezoeken. Dat zijn volgens Jezus de zaken die er echt toe doen. Jezus laat vooral zien dat het belangrijk is dat we niet langs elkaar heen leven.
Dat mensen die kwetsbaar zijn, niet aan hun lot moeten worden over gelaten, omdat ieder voor zich leeft en leeft ‘alsof het je laatste dag is, en daarom alles wat je pakken kan, pakt…’. Alle voorbeelden die Jezus noemt gaan over mensen die niet zelfstandig aan hun basisbehoeften kunnen komen, die de zorg van een goede herder nodig hebben, van God en van mensen die elkaar zo nabij als God willen zijn. En helaas zijn er dat heel veel in onze wereld.
De hongerige voeden, de dorstige laven, de naakte kleden, de vreemdeling herbergen, de zieke verzorgen, de gevangene bezoeken. Dat zijn volgens Jezus de zaken die er echt toe doen. Die bepalen “of je het wel goed hebt gedaan”. “Nou dan weet ik niet of ik het wel goed doe” zei iemand toen we deze tekst bespraken, “want soms lukt het wel maar vaak ook niet, zoveel zieken of gevangenen bezoek ik niet”. Jezus vraagt ook niet dat je álle hongerigen eten geeft, álle zieken bezoekt. Hij zegt: elke keer dat je dit doet voor iemand, doe je iets goeds voor mij. Die dichter bekommerde zich om één man, had daar zijn handen vol aan, die ene was al meer dan genoeg. Elke keer dat je dit doet voor iemand, doe je iets goeds voor mij.
Jezus roept ons dus op om bij de keuzes die we maken, ook steeds het perspectief van de kwetsbaarheid van mensen mee te wegen. Mensen op de vlucht voor honger, mensen die alleen met de kleren die ze aanhadden moeten wegrennen voor oorlogsgeweld, mensen die zomaar ineens ziek worden. Weeg de kwetsbaarheid van mensen mee, kwetsbaar zoals we allemaal van tijd tot tijd kunnen zijn, al was het maar omdat we allemaal ziek kunnen worden. Op onze beste momenten, als we zelf bij de sterke en gezonde schapen horen, probeer dan iets voor de minder bedeelden te doen. En als we zelf ziek, zwak of misselijk zijn, laten er dan anderen zijn die voor ons zorgen, mensen aan wie we ons in al onze kwetsbaarheid durven toevertrouwen.
Dit is de laatste preek van Jezus. Hierna volgen de gebeurtenissen van zijn gevangenneming en kruisdood zich heel snel op. Ook Hij vraagt zich op het kruis af, heb Hij het wel goed gedaan. “Vader waarom hebt u mij verlaten”. Maar met de kennis van nu weten we dat Jezus ons zo nabij als God was.
Onze Goede herder die voor ons zorgt en ons de weg wijst hoe voor elkaar te zorgen.
Amen.
Joska van der Meer